Hoe New York het centrum van de Amerikaanse financiën werd

Hoewel Londen nog steeds kan wedijveren met New York City als 's werelds belangrijkste financiële centrum, lijdt het geen twijfel dat Wall Street, gelegen aan de zuidpunt van Manhattan, het centrum van de Amerikaanse financiën is. Maar het is niet altijd zo geweest. De allereerste bank en effectenbeurs in de VS werden feitelijk gevestigd in Philadelphia, PA, en een tijdlang was dat zo Dat stad, en niet New York, die de pijler van de Amerikaanse financiële wereld vormde.

Ondanks het pioniersvoordeel van Philadelphia zorgden verschillende geografische, economische en politieke factoren ervoor dat The Big Apple de stad van de broederliefde inhaalde en het belangrijkste financiële centrum van het land werd.

Het Philadelphia-verhaal

Een van de eerste tekenen van de aanvankelijke financiële suprematie van Philadelphia kwam met de oprichting van de Bank of Pennsylvania in 1780 en haar rol bij het helpen financieren van de Revolutionaire Oorlog. Als de grootste stad en hoofdstad van het land tijdens het laatste decennium van de 18e eeuw, zou het de locatie worden voor de eerste federaal gecharterde bank van het land: de Eerste Bank van de Verenigde Staten. Het fungeerde als de facto centrale bank en vestigde Philadelphia als het oorspronkelijke centrum van de Amerikaanse financiën.

Het onvermogen van de Eerste Bank om haar charter in 1811 om politieke redenen te hernieuwen, verstoorde deze suprematie niet, aangezien de financiële instabiliteit na de oorlog van 1812 zou bijdragen aan de chartering van de Tweede Bank van de Verenigde Staten in 1816, eveneens gevestigd in Philadelphia. Als de enige federaal gecharterde bank van het land – en gezien de speciale privileges die daarmee gepaard gingen – oefende de bank haar macht en invloed uit op de rest van de door de staat gecharterde banken van het land, wat opmerkelijk was in de geschiedenis van de Amerikaanse bankregulering.

De aandelenbeurs van Philadelphia illustreerde verder zijn plaats als leidend financieel centrum. De Philadelphia Stock Exchange, opgericht in 1790, is inderdaad ouder dan de New York Stock Exchange (NYSE), en zelfs nog in 1815 keken de Londense banken naar Philadelphia in plaats van naar New York om Amerikaanse effecten te kopen.

Keerpunten

New York realiseerde zich de dominantie van de effectenbeursmarkt in Philadelphia en besloot de uitwisseling ervan te formaliseren door in 1817 de New York Stock and Exchange Board op te richten, die later de NYSE werd.Met een nieuwe beurs en de thuisbasis van meer banken dan zijn zuidelijke concurrent, probeerde New York investeerders weg te lokken uit Philadelphia.

Tegen die tijd had New York Philadelphia al overtroffen als de leider van het land op het gebied van de commerciële handel. Het was in 1789 een belangrijke handelsstad aan de kust en haalde Philadelphia in wat betreft de waarde van de import in 1796, en wat betreft de waarde van de export in het daaropvolgende jaar. Hoewel de superioriteit van New York op het gebied van de commerciële handel in 1815 duidelijk duidelijk was, werd de opkomst van New York pas duidelijk toen het Eriekanaal in 1825 werd voltooid.

Geografisch voordeel

De suprematie van New York op het gebied van de handel heeft veel te maken met geografische factoren, maar werd ook geholpen door een aantal meer toevallige ontwikkelingen. Niet alleen was New York een centrale locatie voor inkomende Europese kooplieden, maar de havens bleken ook veel handiger dan die van Philadelphia of Boston. Omdat ze dieper was, bleek de Hudson-rivier veel beter bevaarbaar te zijn en minder vatbaar voor bevriezing dan zowel de Delaware-rivier als de Charles-rivier.

Het geografische voordeel van New York werd aangevuld met de aanleg van het Eriekanaal (1817-1825) en met de oprichting van Black Ball Lines in 1818. Terwijl het Eriekanaal de Hudson River met de Grote Meren verbond en daarmee met de snelst groeiende delen van Amerika ten westen van de Appalachen, verzorgde de Black Ball Line de allereerste regelmatig geregelde transatlantische passagiersdienst. Zowel het Kanaal als de Lijn hielpen de positie van New York als Amerikaans handelscentrum en centraal transportknooppunt te verstevigen.

Als eerste toegangspoort voor veel immigranten werd New York voor hen een gemakkelijke plek om zich te vestigen, waardoor een onstuitbare stijging van de bevolking van de stad werd gestimuleerd, die in 1820 10% groter zou zijn dan die van Philadelphia en tegen 1820 maar liefst twee keer zo groot zou zijn. 1860.De stroom immigranten heeft er ook toe bijgedragen dat de productie- en commerciële activiteit nog verder is toegenomen.

De avontuurlijke geest

Deze nieuwe immigranten brachten ook een meer avontuurlijke geest van het nemen van risico's met zich mee, die in contrast stond met de meer voorzichtige aard van Philadelphia's Quaker-erfgoed. Als gevolg hiervan ontwikkelde New York al snel de reputatie een stad te zijn van innovatieve zakelijke ondernemingen met een ondernemersethos dat zich leende voor speculatief investeringsgedrag. Speculatie versterkte de omvangrijke handel op de effectenmarkten van New York verder door ze overspoeld te houden met liquiditeit.

Om de toenemende aandelenhandel in New York te financieren, ontwikkelde zich een markt voor call-leningen. Door effecten als onderpand te gebruiken, konden aandelenhandelaren geld van de banken lenen om te gebruiken voor verdere speculatieve investeringen. Dit gedrag bleek wederzijds voordelig voor de banken van New York en de aandelenmarkt, aangezien de banken rente verdienden op de leningen, terwijl het geleende geld verdere handel in effecten mogelijk maakte.

New York krijgt de overhand

Tegen de jaren dertig van de negentiende eeuw, toen Wall Street het dominante commerciële centrum van het land was geworden, bezat het nu de belangrijkste deposito's van alle Amerikaanse banken. Het enige dat New York er werkelijk van weerhield de titel van het belangrijkste financiële centrum van het land op te eisen, was het bestaan ​​van de in Philadelphia gelegen Second Bank of the United States, waarvan het charter in 1836 zou aflopen.

Wat voor de bankiers van Wall Street buitengewoon irritant was geworden, was het feit dat New York de belangrijkste bron van de ontvangsten van de federale douane was, maar dat ze niet bij de New Yorkse banken werden gedeponeerd, maar bij de Second Bank. Terwijl de toenmalige president Andrew Jackson zijn eigen redenen had om vijandig tegenover de Second Bank te staan, kregen de belangen van de Wall Street-bankiers een stem via Martin Van Buren, een invloedrijke New Yorker die Jacksons adviseur werd.

Ongeacht de precieze motieven slaagde de Tweede Bank van de Verenigde Staten er in 1836 niet in haar charter te hernieuwen, waardoor in wezen het lot van New York als centrum van de Amerikaanse financiën werd bepaald.Dit lot zou verder worden versterkt door de National Banking Acts van 1863 en 1864, die New York aan de top van een hiërarchische bankstructuur zouden plaatsen.De versie uit 1864 van de wet bepaalde dat alle nationale banken 15% reserves aan wettig geld in New York moesten aanhouden.

Het komt neer op

Ondanks dat het de thuisbasis is van de eerste bank en beurs van het land, zouden de aanvankelijke voordelen van Philadelphia niet voldoende zijn om zijn financiële dominantie over de groeiende invloed van New York City te behouden. Door gebruik te maken van zijn unieke geografische kenmerken kon New York Philadelphia inhalen als het transport- en immigratieknooppunt van het land.

Van daaruit overtrof New York snel zijn zuidelijke concurrent in de commerciële handel en verwierf het uiteindelijk de Amerikaanse financiële suprematie – een rol die het tot op de dag van vandaag vervult.